Als je naar een mooie zonsondergang kijkt en hiervan een foto maakt, ziet die foto er vaak heel anders uit dan wat je met je ogen ziet. De voorgrond is meestal helemaal donker en als de voorgrond wel te zien is, is de lucht meestal overbelicht. Hoe kan dat??

Onze ogen zijn eigenlijk zeer high-tech en de meeste camera’s kunnen daar nog steeds niet aan tippen. Bovendien zitten er achter de ogen nog eens hersenen die kunnen focussen op details of een beeld kunnen interpreteren. Een camera is helaas niet zo slim. In het het geval van de zonsondergang kan de camera het verschil in contrast eigenlijk niet overbruggen. Bij het maken van de foto stelt de camera de belichting in op de lucht (veel licht) of de voorgrond (donker). Het resultaat is een compromis tussen die twee.

Het zogenaamd dynamisch bereik van onze ogen is hoger dan die van een camera. Ook van professionele camera’s. Met HDR techniek (High Dynamic Range) kunnen foto’s worden gecreëerd die een veel groter dynamisch bereik hebben. Dit gebeurt door meerdere foto’s te maken met verschillende belichtingen. In een bewerkingsprogramma worden de foto’s samengevoegd tot een foto die geen compromis is maar alle details laten zien. Zowel in de lichte delen als in de donkere delen van de foto. Met deze techniek die tonemapping heet, kunnen ook details naar boven worden gehaald. Zo kan meer textuur zichtbaar worden gemaakt.

Veel foto’s gaan dan ook enigszins op schilderen lijken. Alle kleuren worden nadrukkelijker en overal is detail te zien.

In architectuur fotografie wordt HDR veel gebruikt om zowel binnen als buiten te laten zien. Normaal is het verschil in licht voor de camera nl. veel te groot.

Tonemapping wordt ook veel misbruikt en te overdreven toegepast. Er zijn zelfs fotografen die HDR bij portretten gebruiken. Heb je altijd meerdere belichtingen nodig dan? Nee! Met een goede RAW foto kun je zelfs uit een enkele belichting HDR halen. De donkere delen worden lichter en de lichte delen wat donkerder.

Nadeel is wel dat je met HDR je alle informatie uit je foto perst en daardoor sneller ruis ontstaat. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Daar zijn ook weer bewerkingen voor. Een beetje ruis is niet erg. Oude foto’s hebben dit ook. Met de oude camera’s en filmrolletjes kon echter geen HDR worden gemaakt. Dat zijn dan weer van de zegeningen van de moderne digitale fotografie.

Wil je meer HDR foto’s zien, kijk dan op mijn fotopagina op Facebook.